تأثیر ارتز پوششی الاستیک بر عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دیپلژیک

زمینه: هدف از تجویز ارتزها برای کودکان فلج مغزی، تأثیر بر ساختار بدن و کمک به عملکرد آن­هاست. ارتزهای پوششی الاستیک نسل جدیدی از ارتزها در زمینه توان­بخشی راه رفتن کودکان فلج مغزی هستند.   هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر ارتز پوششی الاستیک بر عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دیپلژیک انجام شد.   مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 16 کودک فلج مغزی اسپاستیک دیپلژیک در سال 1389 در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ارزیابی شدند. برای ارزیابی سرعت و میزان تغییر در راه رفتن کودکان از آزمون­های استاندارد استفاده شد. معیار اصلاح شده اشورث و الکتروگونیومتر برای ارزیابی میزان تون عضلانی و میزان دامنه حرکتی زانو استفاده شد. داده­ها با آزمون­های آماری تی زوجی و اسمیرنوف کولموگروف تحلیل شدند.   یافته­ها: تفاوت میزان زاویه زانو، سرعت راه رفتن و میزان تغییرات راه رفتن قبل و بعد از استفاده از ارتز به ترتیب 61/4 ± 31/18- درجه، 82/1 ± 50/0- متر بر ثانیه و 51/1 ± 18/4 بود. تفاوت میزان اسپاستیسیتی عضله­های ترای سپس سورائی 34/0 ± 56/1 به دست آمد. اختلاف بین سرعت راه رفتن و میزان اسپاستیسیتی در دو مرحله از نظر آماری معنی­دار نبود، ولی تفاوت بین میزان زاویه زانو و تغییرات راه رفتن قبل و بعد از استفاده از ارتز از نظر آماری معنی­دار بود ( 05/0 p < ).   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، به نظر می­رسد ارتز پوششی الاستیک می­تواند موجب بهبود راه رفتن و زاویه زانو شود، ولی در افزایش سرعت راه رفتن و میزان اسپاستیسیتی کودکان فلج مغزی تأثیری ندارد.